ZDALNA NAUKA

Jeżeli będą potrzebne jakiekolwiek zaświadczenia, opinie dla uczniów na badania do PPPP, Gops, sądu, PCPR lub inne, a także uwagico do realizacji pomocy psychologiczno-pedgogicznej -  proszę o kontakt 

 

 

Procedura udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej

SP im.74GPP w Sadowie

 

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 9 sierpnia 2017 r.

w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59 i 949)

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r.

w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. z dnia 24 sierpnia 2017 r.) Na podstawie art. 127 ust. 19 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe

W ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej prowadzi się:

• w przedszkolu obserwację pedagogiczną zakończoną analizą i oceną gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole (tzw. diagnozę przedszkolną);
• w szkole obserwację pedagogiczną, w trakcie bieżącej pracy z uczniami − ma ona na celu rozpoznanie u uczniów:

• trudności w uczeniu się,
• w przypadku uczniów klas I-III szkoły podstawowej ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się,
• szczególnych uzdolnień;

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi w przedszkolu, szkole i placówce polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia wynikających w szczególności:

 

1) z niepełnosprawności;

2) z niedostosowania społecznego;

3) z zagrożenia niedostosowaniem społecznym;

4) z zaburzeń zachowania lub emocji;

5) ze szczególnych uzdolnień;

6) ze specyficznych trudności w uczeniu się;

7) z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych;

8) z choroby przewlekłej;

9) z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych;

10) z niepowodzeń edukacyjnych;

11) z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego i kontaktami środowiskowymi;

12) z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.

 

Katalog niepełnosprawności, które uprawniają do ubiegania się o orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ,uczeń taki może uczęszczać do szkoły podstawowej do 20 roku życia  ; orzeczenie takie wydaje się uczniom:

• niesłyszącym lub słabosłyszącym,
• niewidomym lub  słabowidzącym,
• z niepełnosprawnością ruchową w tym z afazją,
• z upośledzeniem umysłowym,
• z autyzmem w tym z zespołem Aspergera,
• z niepełnosprawnościami sprzężonymi,
• zagrożonym niedostosowaniem społecznym,
• niedostosowanym społecznym.

Dla w/w uczniów dyrektor powołuje Zespół, który opracowuje Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny.

 Program opracowuje zespół, który tworzą nauczyciele i specjaliści prowadzący zajęcia z uczniem, . Zespół opracowuje program po dokonaniu wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia, we współpracy, w zależności od potrzeb, z poradnią psychologiczno-pedagogiczną, w tym poradnią specjalistyczną. który realizują w ramach zajęć obowiązkowych, nadobowiązkowych oraz dodatkowych.

Program opracowuje się na okres, na jaki zostało wydane orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, nie dłuższy jednak niż etap edukacyjny. Program opracowuje się w terminie:

- 30 dni od dnia złożenia w szkole orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego lub

- 30 dni przed upływem okresu, na jaki został opracowany poprzedni program.

Pracę zespołu koordynuje wychowawca klasy, do której uczęszcza uczeń, lub inna osoba wyznaczona przez dyrektora przedszkola lub szkoły.

Na wniosek dyrektora przedszkola lub szkoły – przedstawiciel poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej; na wniosek lub za zgodą rodziców ucznia– inne osoby, w szczególności lekarz, psycholog, pedagog, logopeda lub inny specjalista.

 Zespół, nie rzadziej niż raz w roku szkolnym, dokonuje okresowej wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia, uwzględniając ocenę efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi miarę potrzeb, dokonuje modyfikacji programu. Oceny poziomu funkcjonowania ucznia i modyfikacji programu dokonuje się, w zależności od potrzeb, we współpracy z poradnią psychologiczno-pedagogiczną, w tym poradnią specjalistyczną.

 Rodzice ucznia mogą uczestniczyć w opracowaniu i modyfikacji programu oraz dokonywaniu oceny,

 Rodzice ucznia otrzymują, kopię wielospecjalistycznych ocen i programu.

 Spotkania zespołu odbywają się, nie rzadziej niż 1 na semestr

Program IPET określa:

• zakres i sposób dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia, w szczególności przez zastosowanie odpowiednich metod i form pracy z uczniem oraz z wykorzystaniem technologii wspomagających to kształcenie;

• zintegrowane działania nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem, w tym w przypadku:  ucznia niepełnosprawnego – działania o charakterze rewalidacyjnym, ucznia niedostosowanego społecznie – działania o charakterze resocjalizacyjnym, ucznia zagrożonego niedostosowaniem społecznym – działania o charakterze socjoterapeutycznym;

• formy i okres udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane
• działania wspierające rodziców ucznia oraz, w zależności od potrzeb, zakres współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, specjalnymi ośrodkami szkolno-wychowawczymi,  i innymi
• zakres współpracy nauczycieli i specjalistów z rodzicami ucznia w realizacji zadań
• planowanie i koordynowanie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz

okres ich udzielania oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane, jest zadaniem zespołu

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu, szkole i placówce jest udzielana z inicjatywy:

• ucznia;
• rodziców ucznia;
• dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki;
• nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzących zajęcia z uczniem;
• pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania lub higienistki szkolnej;
• poradni;
• asystenta edukacji romskiej;
• pomocy nauczyciela;
• asystenta lub asystenta wychowawcy świetlicy, pracownika socjalnego;
• asystenta rodziny;
• kuratora sądowego;
•  organizacji pozarządowej, innej instytucji lub podmiotu działających na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży..

 

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana i udzielana we współpracy z:

1) rodzicami uczniów;

2) poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, zwanymi dalej „poradniami”;

3) placówkami doskonalenia nauczycieli;

4) innymi przedszkolami, szkołami i placówkami;

5) organizacjami

 

Wachlarz dostępnych środków jakimi dysponują nauczyciele oraz specjaliści w udzielaniu wsparcia swoim wychowankom  w formie:

• klas terapeutycznych;
• zajęć rozwijających uzdolnienia;
• zajęć rozwijających umiejętności uczenia się;
• zajęć dydaktyczno-wyrównawczych;
• zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno- społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;
• zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia
• zindywidualizowanej ścieżki kształcenia;
• porad i konsultacji;
• warsztatów.

 

Zindywidualizowana ścieżka kształcenia, zwane dalej „zindywidualizowaną ścieżką”, jest organizowane dla uczniów, którzy mogą uczęszczać do przedszkola lub szkoły, ale ze względu na trudności w funkcjonowaniu wynikające w szczególności ze stanu zdrowia nie mogą realizować wszystkich zajęć edukacyjnych wspólnie z oddziałem szkolnym i wymagają dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych.

       Zindywidualizowana ścieżka obejmuje wszystkie zajęcia edukacyjne, które są

realizowane:

1) wspólnie z oddziałem szkolnym oraz

2) indywidualnie z uczniem.

3. Objęcie ucznia zindywidualizowaną ścieżką wymaga opinii publicznej poradni, z której wynika potrzeba objęcia ucznia pomocą w tej formie.

 

Liczba uczniów na poszczególnych zajęciach:

• rozwijających uzdolnienia oraz dydaktyczno-wyrównawczych − maksymalnie 8 uczestników,
• korekcyjno-kompensacyjnych − maksymalnie 5 uczestników,
• logopedycznych − maksymalnie 4 uczestników,
• rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym − maksymalnie 10 uczestników.

 

Udzielanie pomocy  ma się odbywać w czasie bieżącej pracy z uczniem, tzn. obliguje każdego nauczyciela do niezwłocznego podjęcia działań na każdym etapie pracy z dzieckiem, czyli:

• prowadzenia rozpoznania potrzeb,
• udzielenia natychmiastowego wsparcia
• dostosowania metod, form oraz wymagań do możliwości ucznia.
• Oceniania  efektywność udzielonej pomocy i formułowania wniosków dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.

 

Powiadomienie o przyznawanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej

Do obowiązków dyrektora szkoły należy bezzwłoczne powiadomienie na piśmie rodziców   o przyznanych w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej:

• formach,
• okresie jej udzielania,
• wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane

Do zadań nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów należy w szczególności:

•  rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów;
• określanie mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów;
• rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły lub placówki;
•  podejmowanie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału uczniów w celu podnoszenia efektywności
• uczenia się i poprawy ich funkcjonowania;
•  współpraca z poradnią w procesie diagnostycznym i postdiagnostycznym, w szczególności w zakresie oceny funkcjonowania
• uczniów, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły lub placówki oraz efektów działań podejmowanych w celu poprawy funkcjonowania ucznia oraz planowania dalszych działań.

 

Zadania specjalistów

Do zadań pedagoga i psychologa należy w szczególności:

• prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
• diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu szkoły i placówki;
• udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
• podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
• minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
• inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
• pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
• wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:

a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,

b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

 

Do zadań terapeuty pedagogicznego należy w szczególności:

• prowadzenie badań diagnostycznych uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się w celu rozpoznawania trudności oraz monitorowania efektów oddziaływań terapeutycznych;
• rozpoznawanie przyczyn utrudniających uczniom aktywne i pełne uczestnictwo w życiu szkoły  
• prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;
• podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających niepowodzeniom edukacyjnym uczniów, we współpracy z rodzicami uczniów;
• wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:

a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,

b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

 

Do zadań logopedy należy w szczególności:

• diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy oraz poziomu rozwoju językowego uczniów;
•  prowadzenie zajęć logopedycznych dla uczniów oraz porad i konsultacji dla rodziców i nauczycieli w zakresie stymulacji rozwoju mowy uczniów i eliminowania jej zaburzeń;
•  podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami uczniów;
• wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:

a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń

edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających

funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,

b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

 

Do zadań doradcy zawodowego należy w szczególności:

• systematyczne diagnozowanie zapotrzebowania uczniów na informacje edukacyjne i zawodowe oraz pomoc w planowaniu kształcenia i kariery zawodowej;
• gromadzenie, aktualizacja i udostępnianie informacji edukacyjnych i zawodowych właściwych dla danego poziomu kształcenia;
• prowadzenie zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu z uwzględnieniem rozpoznanych mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów;
• koordynowanie działalności informacyjno-doradczej prowadzonej przez szkołę i placówkę;
• współpraca z innymi nauczycielami w tworzeniu i zapewnieniu ciągłości działań w zakresie zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu;
• wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno- pedagogicznej.

2. W przypadku braku doradcy zawodowego w szkole lub placówce dyrektor szkoły lub placówki wyznacza nauczyciela, wychowawcę grupy wychowawczej lub specjalistę

 

                    Schemat organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej

                           

                                  Stwierdzenie, że uczeń potrzebuje pomocy

 

Odpowiednio nauczyciel, wychowawca lub specjalista    udzielają uczniowi pomocy w trakcie bieżącej pracy z uczniem i informują o tym

Wychowawcę ( w szkole)                                         Dyrektora/wychowawcę ( w przedszkolu)

                                                                                   Dyrektor wyznacza wychowawcę do 

                                                                                    planowania i koordynowania pomocy

 

Wychowawca lub dyrektor informuje ustnie innych nauczycieli, wychowawców lub specjalistów o potrzebie objęcia ucznia pomocą w trakcie bieżącej pracy

 

Zadania wychowawcy:

- planowanie i koordynowanie udzielanej uczniowi pomocy

- ustalanie form  i okresu trwania pomocy

- ustalenie wymiaru godzin poszczególnych form

-współpraca z rodzicami ucznia

- współpraca z innymi nauczycielami, wychowawcami, specjalistami

- prowadzenie dokumentacji, w tym wykazu uczniów i form pomocy mu udzielanej

 

 

 

PORADNIK DLA RODZICÓW UCZNIÓW ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI

 

Rodzicu, pamiętaj!

Rodzice w ramach swojej aktywności w szkole mogą: · uczęszczać na zebrania klasowe i inne spotkania organizowane w szkole, by mieć bie­żące informacje dotyczące zarówno tego, co dzieje się w klasie dziecka, jak i w całej społeczności szkolnej, do której ono uczęszcza; · kontaktować się z nauczycielami indywidualnie i pytać o osiągnięcia i trudności dziecka; · przedstawiać swoje obserwacje i spostrzeżenia dotyczące dziecka; · prosić o interwencję i pomoc w sprawach, które budzą ich niepokój.

 

Edukacja większości dzieci przebiegać będzie „gładko”. Odnalezienie się i radzenie sobie z wymaganiami szkolnej rzeczywistości będzie w zasięgu ich możliwości. Niektórzy ucznio­wie odkryją, że mają szczególne zdolności w jakiejś dziedzinie. Będą też dzieci i młodzież, któ­re napotkają różnego rodzaju trudności. Trudności te mogą dotyczyć procesu adaptowania się do nowej sytuacji, relacji z kolegami czy koleżankami w klasie, opanowania umiejętności szkolnych (czytania, pisania, liczenia) lub wiedzy z poszczególnych przedmiotów, relacji z na­uczycielami. Takie dzieci powinny otrzymać w szkole odpowiednie do ich potrzeb wsparcie. Ty, Rodzicu, będziesz odgrywał znaczącą rolę w inicjowaniu i organizowaniu tego wsparcia.

Szczególnie ważne są dla dziecka pierwsze lata doświadczeń szkolnych. To, jak radzi sobie z wymaganiami szkolnej rzeczywistości (realizacją programów nauczania, budowaniem relacji z rówieśnikami i nauczycielami, pokonywaniem stresu, wyzwaniami, przyjmowaniem ocen itp.), jak jest traktowane w szkole i w domu, zarówno wtedy, kiedy odnosi sukcesy, jak wówczas, gdy przeżywa porażki, ma ogromny wpływ na kształtowanie się samooceny dziecka, budowanie poczucia własnej wartości i tożsamości. Kiedy jest się dzieckiem (nie tylko w wieku szkoły podstawowej, ale także gimnazjalistą) i słyszy się, jak wszyscy doro­śli (rodzice i nauczyciele) powtarzają, że jest się np. niegrzecznym, leniwym uczniem, to zaczyna się w końcu w to wierzyć i swoim zachowaniem „potwierdzać” tę ocenę. Dziecko traktowane w taki sposób „nauczy się” nie wierzyć w siebie i własne możliwości. Może nabrać przekonania, że jest mniej wartościowe, „gorsze” niż inne dzieci. Jest też prawdopodobne, że już do końca swojej edukacji będzie się czuło w szkole źle.

 

Czasem jednak nie wiadomo, jak dziecku pomóc. Bywają też sytuacje, w których rodzicielska pomoc nie wystarczy, problemy, którym samemu trudno zaradzić, znaleźć rozwiązanie. Poniżej kilka przykładów:

· Twoje zdolne dziecko nie potrafi opanować ortografii. Jak mu pomóc?

· Twoje dziecko tak przeżywa pójście do szkoły, że często przed wyjściem z domu boli je brzuch. Jak mu pomóc?

· Twoje dziecko ma problemy z nauką. Ty i mąż nie jesteście w stanie go wesprzeć. Jak mu pomóc?

· Twoje dziecko nie może usiedzieć spokojnie nawet pięć minut, nauczyciele skarżą się, że dezorganizuje im to pracę. Jak mu pomóc?

· Twoje dziecko nie słucha ani Ciebie, ani nauczycieli. Jak mu pomóc?

 

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna dla Twojego dziecka

W każdej sytuacji przedszkole i szkoła są zobowiązane do objęcia dziecka pomocą psychologiczno- pedagogiczną w formach i na zasadach, które opisane zostały w rozporządzeniu w tej sprawie. Dyrektor powinien znać treść tych zapisów i przybliżyć je rodzicowi. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna – zgodnie z rozporządzeniem – polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia.1 Oznacza to, że rodzic wspólnie z nauczycielami i specjalistami będzie obserwował, w jaki sposób dziecko funkcjonuje w szkole i w domu: · jak przyswaja sobie wiedzę? · jaką ma motywację do uczenia się? · jak nawiązuje kontakty z rówieśnikami i dorosłymi? · jak sobie radzi z samoobsługą? · jaka jest jego sprawność fizyczna? · jak sobie radzi w sytuacjach trudnych i stresujących?

 

Po dokonaniu takiego rozpoznania przyjdzie czas na zastanowienie się, czego dziecko potrzebuje (jakiego wsparcia i dostosowań), aby mogło lepiej radzić sobie w rzeczywistości szkolnej, lepiej wykorzystywać swój potencjał, lepiej przygotować się do dorosłego życia.

Pomoc, którą dziecko otrzyma w szkole, ma się opierać na jego mocnych stronach (czyli na tym, co ono potrafi, jakie ma predyspozycje i uzdolnienia), a nie na ograniczeniach.

 

KIEDY TWOJE DZIECKO MOŻE OTRZYMAĆ POMOC PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNĄ

Twoje dziecko może otrzymać pomoc, jeśli:

· jest szczególnie uzdolnione;

· jest dzieckiem z niepełnosprawnością, (słabosłyszącym, niesłyszącym, słabowidzącym, niewidomym, z niepełnosprawnością ruchową, w tym, z afazją, z upośledzeniem w stop­niu lekkim, umiarkowanym lub znacznym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, z niepełnosprawnościami sprzężonymi);

 · ma orzeczenie z uwagi na zagrożenie niedostosowaniem społecznym lub niedostosowanie społeczne;

· jest przewlekle chore;

· ma trudności adaptacyjne w szkole, związane np. z wcześniejszym kształceniem za granicą lub wychowywaniem się w innej kulturze;

· jest z grupy ryzyka dysleksji lub stwierdzono u niego dysleksję rozwojową;

· jest uczniem mającym potwierdzone diagnozą trudności matematyczne;

· ma zaburzenia komunikacji językowej (np. problem z artykulacją niektórych głosek, zabu­rzenia płynności, tempa mowy, problem w tworzeniu dłuższych wypowiedzi);

 · znalazło się w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej; · dotykają go niepowodzenia edukacyjne;

· pojawiły się trudności środowiskowe, związane z sytuacją bytową, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami społecznymi itp.;

· ma orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub orzeczenie o potrzebie in­dywidualnego rocznego przygotowania przedszkolnego i jest w sytuacji wymagającej dodatkowego wsparcia.

 

ma innego rodzaju trudności wpływające na jego funkcjonowanie w szkole i nauczyciele zdecydują, że należy mu pomóc – wtedy żaden dokument nie jest potrzebny.

Dla każdego z takich dzieci dyrektor szkoły będzie powoływał zespół, w którego pracach mają prawo uczestniczyć rodzice danego ucznia. Rodzic bierze udział w posiedzeniach zespołu jako jego pełnoprawny członek.

 

Z CZYJEJ INICJATYWY MOŻE BYĆ UDZIELANA POMOC

Rozporządzenie wymienia, kto może wystąpić z inicjatywą udzielenia dziecku pomocy.

§ 5. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu, szkole i placówce jest udzielana z inicjatywy:

1) ucznia;

2) rodziców ucznia;

3) nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzącego zajęcia z uczniem;

4) poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej;

5) asystenta edukacji romskiej;

6) pomocy nauczyciela.

Rodzic ma tu, jak widać, do odegrania bardzo ważną rolę. Jest bowiem wymieniony wśród osób upoważnionych do inicjowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej

 

Oznacza to, że jeśli rodzic zauważy jakieś ważne potrzeby swojego dziecka, może zgłosić to nauczycielowi, wychowawcy lub specjaliście prowadzącemu z jego dzieckiem zajęcia (np. psychologowi, pedagogowi czy logopedzie). Nauczyciele, wychowawcy i specjaliści są zobligowani do przekazywania takich informacji dyrektorowi od razu po ich uzyskaniu. Taki tryb ma zapewnić uczniom możliwość uzyskania wsparcia niemal natychmiast, w momencie kiedy zauważone, rozpoznane i określone zostaną specjalne potrzeby edukacyjne ucznia.

 

Rodzicu, pamiętaj!

Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko miało zorganizowaną właściwą pomoc:

· ważne jest, abyś jak najszybciej dostarczył do szkoły orzeczenie i/lub opinię poradni psy­chologiczno-pedagogicznej – to pomoże w planowaniu pomocy i usprawni jej organizację;

· obserwuj uważnie swoje dziecko: jakie ma uzdolnienia, jak sobie radzi z nauką, jakie ma relacje z rówieśnikami i dorosłymi; rozmawiaj o tym z nauczycielami, wychowawcami i specjalistami – to umożliwi zorganizowanie adekwatnej do potrzeb pomocy.

Dyrektor szkoły · powołuje zespół niezwłocznie po dostarczeniu przez rodzica/pełnoletniego ucznia orzeczenia lub opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej; · powołuje zespół niezwłocznie po otrzymaniu informacji o tym, że w szkole zauwa­żono indywidualne specjalne potrzeby edukacyjne ucznia i mimo, że nie posiada on opinii ani orzeczenia planuje się dla niego pomoc.

 

TWOJE DZIECKO MA OPINIĘ PORADNI PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ

Jeśli Twoje dziecko otrzymało:

- opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, która może dotyczyć np.:

 

· szczególnych zdolności; · zwolnienia z powodu wady słuchu lub głębokiej dysleksji rozwojowej z nauki drugiego języka obcego; · wcześniejszego przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej lub odroczenia obowiązku szkolnego; · udzielenia zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki; · przyjęcia do gimnazjum dla dorosłych w sytuacji, kiedy nie rokuje ono ukończenia gim­nazjum dla młodzieży; · objęcia nauką w klasie terapeutycznej; · innych obszarów funkcjonowania dziecka,

 

ważne jest, byś jak najszybciej dostarczył ten dokument do szkoły. Dyrektor szkoły nie­zwłocznie po złożeniu przez Ciebie opinii powoła zespół, w skład którego wejdą nauczyciele i specjaliści pracujący z Twoim dzieckiem w szkole. Dyrektor powiadomi Cię o terminie pierwszego spotkania i kolejnych spotkań zespołu. Możesz, jak wspominamy wcześniej, uczestniczyć w nich na zasadach równoprawnego członka. Możesz, jako rodzic, wniosko­wać do dyrektora szkoły o zaproszenie na posiedzenie zespołu osób, które dotychczas pracowały z Twoim dzieckiem (trenera, terapeutę pedagogicznego, lekarza) i posiadana przez nie wiedza o Twoim dziecku może znacząco pomóc w organizacji wsparcia w szkole. Na zaproszenie dyrektora w spotkaniach zespołu może wziąć udział pracownik poradni psychologiczno-pedagogicznej opiekującej się szkołą.

Zespół założy dla Twojego dziecka kartę indywidualnych potrzeb ucznia oraz opracuje plan działań wspierających.

 

TWOJE DZIECKO MA ORZECZENIE O POTRZEBIE INDYWIDUALNEGO NAUCZANIA LUB ORZECZENIE O POTRZEBIE INDYWIDUALNEGO ROCZNEGO PRZYGOTOWANIA PRZEDSZKOLNEGO.

Jeśli Twoje dziecko posiada orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub indy­widualnego rocznego przygotowania przedszkolnego, tak samo jak opinię, jak najszybciej przekaż je szkole. Wtedy zorganizowane zostanie indywidualne nauczanie. Nie mają w tym przypadku zastosowania przepisy dotyczące pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ponieważ regulacje prawne na ten temat są w innym rozporządzeniu, właśnie w sprawie organizacji indywidualnego nauczania, ale może pojawić się sytuacja, że do godzin przezna­czonych na to nauczanie trzeba dodać jeszcze np. zajęcia specjalistyczne – logopedyczne albo dydaktyczno-wyrównawcze z matematyki, bo zbliża się egzamin. Np. uczeń mający trudności w nauce w klasie maturalnej złamał nogę i potrzebne są dodatkowe godziny (ponad wymiar godzin nauczania indywidualnego przewidziany dla uczniów szkół ponad­gimnazjalnych: od 12 do 16 godz.3) na pracę z nim, by przygotować go do matury. Wtedy, tak samo jak w przypadku opinii, dyrektor tworzy zespół i organizuje pomoc.

 

 

TWOJE DZIECKO MA ORZECZENIE O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO

Jeśli Twoje dziecko ma orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, nie oznacza to, że dziecko ma się uczyć w szkole specjalnej. Oznacza jedynie tyle, że dziecko wymaga sto­sowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy, zatem szkoła do której trafi, powinna mu to zapewnić. Kształcenie specjalne może być organizowane zarówno w przedszkolach i szkołach specjalnych oraz integracyjnych (bądź z oddziałami specjalnymi lub integracyj­nymi), jak i w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych.

Poradnia – wydając orzeczenie – zaleca, jaki rodzaj szkoły byłby najbardziej odpowiedni z punktu widzenia zespołu orzekającego w poradni. Jednak pamiętać należy, że jest to jedynie wskazówka, natomiast decyzję podejmuje zawsze rodzic. To jego autonomiczne prawo. Tak więc rodzic, występując z wnioskiem o wydanie orzeczenia, musi wiedzieć, że nie jest ono równoznaczne ze skierowaniem dziecka do szkoły specjalnej. Ta decyzja będzie należała wyłącznie do niego. Oczywiście w wielu sytuacjach okaże się, że jest to dla dziecka najlepsza szkoła i należy z tej „podpowiedzi” poradni skorzystać, ale wcześniej należy przeanalizować treść orzeczenia, dopytać o rzeczy, które nie będą do końca jasne i zrozumiałe i dopiero decydować.

 

Rodzicu, pamiętaj!

Ważne jest, żeby mieć świadomość, że termin „kształcenie specjalne” nie jest równo­znaczny z uczeniem się w szkole specjalnej!

Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego może być wydawane tylko przez zespoły orzekające, działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych. · Skierowanie do kształcenia specjalnego nie jest równoznaczne z umieszczeniem w szko­le specjalnej. · Kształcenie specjalne może być realizowane w szkole specjalnej lub oddziale spe­cjalnym, szkole lub oddziale integracyjnym lub w systemie włączającym w szkole ogólnodostępnej. · Jeśli Twoje dziecko ma orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, Ty jako rodzic podejmujesz decyzję, czy będzie ono uczyć się w szkole specjalnej, integracyjnej czy ogólnodostępnej. Informacje dotyczące wyboru szkoły, zawarte w orzeczeniu, mają jedynie charakter sugestii, porady, a nie decyzji (nie są wiążące ani dla Ciebie, ani dla szkoły przyjmującej dziecko). W orzeczeniu zalecana jest najbardziej korzystna, z punktu widzenia zespołu orzekającego, forma kształcenia dziecka. Decydujący głos w wyborze rodzaju szkoły należy jednak zawsze do Ciebie.

 

TWOJE DZIECKO POTRZEBUJE WSPARCIA, A NIE MA ANI OPINII, ANI ORZECZENIA

Otóż Jeśli Twoje dziecko, np.: · przeżywa niepowodzenia edukacyjne, · znalazło się w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej, · ma trudności adaptacyjne w szkole, • jest w grupie ryzyka dysleksji, · cierpi na chorobę przewlekłą, · dotykają je trudności środowiskowe, związane z sytuacją bytową, spędzaniem czasu

wolnego, kontaktami społecznymi, · ma innego rodzaju trudności wpływające na jego funkcjonowanie w szkole, potrzebuje więc pomocy lub innego traktowania przez szkołę (ma jakieś specjalne potrzeby edukacyjne). Ważne jest, byś taką informację jak najszybciej przekazał nauczycielowi, szkolnemu pedagogowi, psychologowi, którzy poinformują dyrektora. Nauczyciele, wy­chowawcy i specjaliści są zobowiązani do przekazywania takich informacji dyrektorowi bezpośrednio po ich otrzymaniu. Niezwłocznie po uzyskaniu informacji dyrektor powoła dla Twojego dziecka zespół, w skład którego wejdą nauczyciele i, ewentualnie, specjaliści pracujący z nim. Pamiętaj, Rodzicu, że jesteś pełnoprawnym członkiem zespołu i możesz uczestniczyć w jego spotkaniach. Twoja obecność jest bardzo ważna w sytuacji, kiedy to Ty inicjujesz proces uruchamiania dla dziecka pomocy. Ty bowiem wiesz: · na czym polega trudność dziecka, · jak się przejawia, · w jaki sposób utrudnia dziecku funkcjonowanie w szkole, · jakie ewentualnie widzisz sposoby pomocy dziecku.

 

Informacje te są niezbędne, by wspólnie z nauczycielami i szkolnymi specjalistami przeana­lizować sytuację dziecka, zastanowić się, co może pomóc mu lepiej czuć się i funkcjonować w szkole oraz sprostać szkolnym wymaganiom.

Zapisy o zakresie wsparcia potrzebnego Twojemu dziecku znajdą się w założonej dla nie­go karcie indywidualnych potrzeb ucznia, a zapisy o tym, jakie działania zostaną podjęte, by pomóc dziecku, zawierać będzie plan działań wspierających.

Ważne dla Twojego dziecka dokumenty w szkole

Do zadań zespołu nauczycieli pracujących z Twoim dzieckiem, jak to już wcześniej wspo­mniano, należeć będzie zaplanowanie pomocy (form, sposobów i okresów jej udzielania), założenie karty indywidualnych potrzeb ucznia i opracowanie planu działań wspierających lub dokonanie wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia i opracowanie indywidualnego programu edukacyjno – terapeutycznego. Zależeć to będzie od sytuacji, w której znajdzie się Twoje dziecko.